سرمایه در گردش

پرسش و پاسخ

۱. منابع و مصارف سرمایه در گردش شامل چه مواردی هستند؟

منابع سر مایه در گردش به ورودی‌های مالی‌ای اطلاق می‌شود که نقدینگی لازم برای تأمین نیازهای عملیاتی کوتاه‌مدت شرکت را فراهم می‌کنند. از جمله مهم‌ترین منابع می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• درآمد حاصل از فروش محصولات یا خدمات

• وصول مطالبات از مشتریان (حساب‌های دریافتنی)

• دریافت وام‌ها یا تسهیلات کوتاه‌مدت از بانک‌ها و مؤسسات مالی

در مقابل، مصارف سر مایه در گردش شامل هزینه‌هایی است که برای حفظ تداوم فعالیت روزمره شرکت پرداخت می‌شود، مانند:

• پرداخت حقوق و مزایای کارکنان

• خرید مواد اولیه و کالاهای مصرفی

• تسویه بدهی‌های کوتاه‌مدت و تعهدات جاری

۲. نسبت جاری چیست و چه ارتباطی با سرمایه در گردش دارد؟

نسبت جاری (Current Ratio) یکی از مهم‌ترین شاخص‌های مالی برای ارزیابی وضعیت نقدینگی شرکت است. این نسبت از تقسیم دارایی‌های جاری بر بدهی‌های جاری به دست می‌آید:

نسبت جاری = دارایی‌های جاری ÷ بدهی‌های جاری

این نسبت نشان می‌دهد که شرکت تا چه اندازه قادر است بدهی‌ها و تعهدات کوتاه‌مدت خود را با استفاده از دارایی‌های جاری پوشش دهد. اگر این نسبت بیشتر از ۱ باشد، معمولاً نشانگر آن است که شرکت از نظر نقدینگی در وضعیت قابل قبولی قرار دارد.

۳. چرا بهتر است خالص سر مایه در گردش مثبت باشد؟

خالص سر مایه در گردش مثبت به این معناست که مجموع دارایی‌های جاری شرکت از بدهی‌های جاری آن بیشتر است. این وضعیت مطلوب، بیانگر آن است که شرکت منابع کافی برای پرداخت هزینه‌های عملیاتی و بدهی‌های کوتاه‌مدت در اختیار دارد. چنین شرایطی نه تنها نشان‌دهنده‌ی سلامت مالی شرکت است، بلکه به ایجاد ثبات در جریان نقدی، ارتقای اعتماد سرمایه‌گذاران و کاهش ریسک‌های مالی نیز کمک می‌کند.

۴. سرمایه در گردش چه نقشی در تحلیل بنیادی دارد؟

در چارچوب تحلیل بنیادی، سرمایه در گردش یکی از شاخص‌های کلیدی برای ارزیابی عملکرد مالی و قدرت نقدشوندگی شرکت محسوب می‌شود. این شاخص نشان می‌دهد که شرکت تا چه حد توانایی مدیریت مؤثر منابع کوتاه‌مدت خود را دارد، و آیا می‌تواند فرصت‌های سرمایه‌گذاری را بدون مواجهه با بحران نقدینگی دنبال کند یا خیر. سرمایه در گردش در کنار سایر پارامترها مانند سودآوری، رشد درآمد و ساختار سرمایه، تصویری جامع از سلامت مالی شرکت ارائه می‌دهد.

۵. تفاوت میان حساب‌های دریافتنی و حساب‌های پرداختنی در سرمایه در گردش چیست؟

• حساب‌های دریافتنی (Accounts Receivable):
  بخشی از دارایی‌های جاری هستند و نمایانگر مطالباتی‌اند که شرکت از مشتریان خود بابت فروش نسیه کالا یا خدمات طلب دارد. این حساب‌ها منبعی بالقوه برای افزایش جریان نقدی در آینده محسوب می‌شوند.

• حساب‌های پرداختنی (Accounts Payable):
  جزء بدهی‌های جاری هستند و نشان‌دهنده تعهدات مالی شرکت در قبال تأمین‌کنندگان کالا و خدمات‌اند. این حساب‌ها بیانگر هزینه‌هایی هستند که شرکت باید در آینده نزدیک پرداخت کند.

این دو حساب، نقش متقابل و حیاتی در تعیین میزان سرمایه در گردش ایفا می‌کنند و مدیریت صحیح آن‌ها برای حفظ تعادل نقدینگی ضروری است.